Al wandelend Amsterdam herontdekken

Ontdekken westgrens Amsterdam met Wekelijkse Woensdag Wandeling

Stichting Sportpark de Eendracht werd ergens begin september benaderd door Stichting Gezond Natuur Wandelen om wandelingen van +/- 1 uur uit te zetten in de Tuinen van West. Daarop werd mij als vrijwilliger van het Sportpark gevraagd dit op mij te nemen. Het leek mij leuk en op woensdag 4 oktober liep ik voor het eerst een wandeling met een behoorlijk groepje deelnemers. Nu we inmiddels in april zitten is er binnen de groep langzaamaan een vast clubje ontstaan. Met deze groep heb ik inmiddels al vele paden bewandeld door de Tuinen van West en de omliggende natuurgebieden, zoals Spaarnwoude/Houtrak. Een bij de gemiddelde Amsterdammer vrij onbekend gebied, maar met ongelooflijke mooie, gecultiveerde, natuur.

De vaste wandelgroep in de ochtend @ Lutkemeerpolder.

Terwijl ik de natuur aanschouw probeer ik een beeld te schetsen in hoeverre dit het gevolg is van menselijk ingrijpen. Tuurlijk dit is een polder en dus was het ooit water, maar zou de natuur zo gevormd kunnen worden. Het antwoord is natuurlijk dat dit niet zo is, meerdere planten en bomen zijn door menselijk ingrijpen deel van het landschap geworden. Toch door het beleid van de gemeentes Amsterdam en Haarlemmerliede alsmede het Rijk en de Provincie is er wel sprake van een behoorlijke verwildering. Overigens heb ik al eerder de historie van de Tuinen van West opgetekend uit de mond van landschapsarchitect Pieter Boekschoten. Dat verhaal kun je via je deze link lezen.

De ruimte waarin we tot nu toe wandelingen hebben gemaakt en komende tijd zullen gaan maken heeft een omtrek van rond de 30 kilometer en een oppervlakte van rond de 17,5 kilometer. Mijn taak is vooral ervoor te zorgen dat de wandelingen leuk een aantrekkelijk blijven en dat de wandeling altijd tussen de 70 en 80 minuten duurt. Ik was al voordat Stichting Sportpark de Eendracht gevraagd werd dit op zich te nemen bezig met het in kaart brengen van fietsroutes voor toekomstige toeristen in het gebied. Daardoor bezitten ik al de competentie om een wandeling uit te zetten. Het is een uitdaging om een leuke route te vinden die ook nog eens de juiste wandeltijd kent. Tot nu toe slaag ik erin het leuk en afwisselend te houden. Maar de mogelijkheden voor nieuwe paden drogen met de tijd op.

Schapen en lammetjes aan de Osdorperweg

Weer of geen weer, maar de deelnemers komen bijna altijd wel opdagen. Tuurlijk niet iedereen komt elke week, sommige alleen om de week of eens per maand. De ochtendwandeling heb ik ook pas twee keer hoeven af te lassen. Eén keer bij hele erge vrieskou en striemende wind begin maart 2018 en één keer met aangevroren paden begin december 2017. Toen ik een keer flink ziek was, laste ik het ook af, maar is de groep zelf gaan wandelen. Ook heeft Donny, een leraar van ROCTOP de MBO die op het Sportpark in het sportverzamelgebouw Spark United zit, een paar wandelingen overgenomen. Hij deed dit samen met Chourouk die stage liep in Spark United. Dit was na mijn knieoperatie.

Een paar weken geleden, overigens heerlijk weer, kwam iemand zelfs snipverkouden wandelen. Toch even dat lichaam een knauw geven in de hoop dat het dan sterker wordt. Dat is ook waar ik vanaf het begin op in heb gezet. Een wandeling van 5 kwartier dus ongeveer 6 kilometer vooral ook voor mensen die niet meer dan matige lichaamsbeweging aan kunnen. Zo is er een groep met mensen met een vroege vorm van dementie die soms mee wandelt samen met twee begeleiders. De vaste groep wandelaars bestaat voornamelijk uit dames en heren in de leeftijd 55+. Een paar weken liep er een man mee die herstellende is van een hersenbloeding.

Omdat ik zelf ook vecht met een kruizing van bipolariteit en schizofrenie merk ik wat voor immense rust eruit kan gaan van een wandeling en hoeveel energie het kan geven. Natuurlijk qua ‘rust’ valt het wel mee. Daar kun je namelijk tegen inbrengen dat er een treinspoor door het gebied loopt, dat de vliegtuigen laag overvliegen en dat zowel de A5-Westrandweg als de Haarlemmerweg als autoweg door het gebied lopen. Toch blijft het een heerlijk gebied en ben je als Amsterdammer het geluid van de stad gewend.

Naast dus het geluid waarvoor je niet komt staat het geluid en het spel van de natuur. Het gebonk van een specht tegen een boom, een groepje ongelooflijk kleine pony’s, verschrikkelijk schattige lammetjes en een immense hoeveelheid ‘drijfsijsen.’ Het is aan de ene kant lekker dat men nog niet zo goed de weg naar de Tuinen van West heeft gevonden, aan de andere kant heeft dit gebied nieuwe bezoekers nodig om later een vuist te maken als de gemeente toch wel de boel wil dichtbouwen. Want laat ik eerlijk zijn, dit stukje Amsterdam is sommige opzichten echt een pareltje.